خوشبختی ،ذاتی یا اکتسابی ؟!

برخی با اتکا به واژ هایی همچون (شانس )،(اقبال)،و(بخت اقبال وطالع) بسیاری از بازخوردهای اعمال خود را به حساب شانس واقبال گذاشته وبه نوعی خمودی وسستی روی روی می آورند.این گروه گاه با داشتن آگاهی ناقص از بعضی روایات ،به سخنان معصو مان تکیه کرده و می گویند :«آدم خوشبخت از اول پیشانی نوشت او چنان بوده»،«بند ناف ما را از اول با رنج و بلا بریده اند»،«خوشبخت در شکم مادر خوشبخت است وبد بخت هم از شکم مادر و »…اگر چه ظاهر این روایات وعلم خدا در مورد خوشبختی یا بدبختی انسانها  هیچ گونه منافاتی با  اختیارافراد ندارد اما آشنایی مختصری با متون روایی با کیفیت تهلیل و بررسی آنها و رابطه ی تنگاتنگ روایات و قران بیانگر این نکته است که تفکر سست و بی پایه ی این گروه ها به دور از عقل و نقل است  پس استفاده صحیح  از امکانات در هر زمان و مکان یکی از عوامل زمینه ساز موفقیت ها و پیشرفت ها خواهد بود نه صرف بودن در زمان ومکان ویژه. بنا براین رمز کامیابی دنیوی و اخروی افراد در انجام اعمالی است که به انها معتقد هستد و شناخته اند و صحت انها برای این افراد محرز است وسپس به اتمام رساندن عمل که مهم تراز آغاز کردن ان است   

منبع:مبانی روانشناختی خوشبختب با نگرش دینی از ناهید معین الاسلام ذص44-46